maandag 26 september 2016

Met mijn Behandelplan keerde ik huiswaarts

Veranderingen  in  mijn  Kahler  Verhaal.

 
Woensdag 14 sept. stond mijn controle bij dr. Jie op het programma.
De wachttijd duurde deze keer langer in de wachtruimte, en het spreekuur liep uit.
Een vrouw naast mij was denkelijk iets nerveus en ergerde zich aan de uitloop tijd.
Ik zei: ik zal het snel doen bij de arts ik sta normaal met 5 minuten weer buiten.
Maar deze keer was alles anders als normaal.

Bij binnen komst vroeg dr. Jie hoe ik mij voelde, want mijn Calcium was stijgende. Uiteraard heb ik mijn verhaal gedaan, dat ik mij toch al weken niet lekker/goed voel. dorst/moe/misselijkheid/pijn speelden mij parten.

Ja zei mijn arts je hebt toch al 5 jaar Kahler en zijn eigenlijk zonder Chemo een heel eind gekomen, maar ik denk dat de tijd nu aangebroken is om met de behandeling te starten. Gezien er weer stijging is van het Calcium.

Mijn vraag aan dr. Jie was: hoe lang mag iemand eigenlijk APD infuus hebben. Zijn antwoordt eigenlijk 2 jaar achtereen. Jij bent een uitzonderlijk iemand want jij krijgt hem al 5 jaar.

Uiteraard prijs ik mij gelukkig dat ik al zover gekomen ben, en ergens weet men dat er ooit een behandeling komt.

Dr. Jie vroeg mij of ik nog een buisje bloed wilde laten prikken. En hij zou mij hiervoor woensdag de 21ste voor op bellen i.v.m. de uitslag. Want het zou ook kunnen zijn dat mijn Calcium zich zelfstandig had gemaakt. En dan zou er misschien een heel ander licht over Kahler komen te vallen.

Het telefoon gesprek was zelfs een dag eerder, want dit vond Dr. Jie te belangrijk, dit wilde hij gelijk met ons delen.
Zijn bevindingen werden bevestigd, maar definitief moet dit zich nog uit wijzen via een Nucleaire scan.
Deze staat voor woensdag de 28ste op het programma.
Dan volgt donderdag de 6e okt. de uitslag bij een Endricroloog.

Als het is wat mijn behandelend arts denkt is mijn bijschildklier te groot en te actief. Dit zou via een O.P verwijderd kunnen worden. En dan zou er een ander licht op mijn Kahler vallen.
Voorlopig is mijn behandelplan dan ook in de ijskast.

Ik houdt jullie dus op de hoogte via deze Blog.
En fijn dat jullie mijn verhaal gelezen hebben.
Tot de volgende ronde, met groet Yvonne
 

2 opmerkingen: